تو بن ڪهڙي، عيد ڏياري،
ڪيئن ملھايان، مند ملھاري!
جھڙ ڦڙ جھانِجھه وڄائن بادل، گوڙ گَجي ڄڻ چيتا گھايل،
هير اُٺي جي پيرن پايل، تو بن کائي سيج سجايل،
روئيندي مون آ، رات گذاري،
ڪيِئن ملھايان، مند ملھاري!
ساٺَ نه سينڌن ساڻ ڪيم ڪي، سهرا جھومي ڪين چيم ڪي،
وهم وڪوڙي يار ويم ڪي، پيار سندا پڙلاءَ پِيَمِ ڪي،
تو سان نبهي آئي ياري،
ڪيِئن ملھايان، مند ملھاري!
ڪوهه بنا جيئن ڪونجون ڪَرِڪَنِ، يادون تيئن ٿيون من ۾ هُرکَنِ،
لوڻ ڦٽن تي ٻڪ ٿيون ٻُرِڪِنِ،ساهه اندر ساروڻِيُون سُرڪَن .
ڳڻتين ساري، جندڙي ڳاري،
ڪيِئن ملھايان، مند ملھاري!
جاڳي ڪاٽيم راتيون ساريون، ڏِيئڙا نيڻن جا هِي ٻاريون،
روز روئان پئي واٽ نهاريون، سهڻ ڪنا هي گھڻيون گھاريون،
گھايل دلڙي صدمن ماري،
ڪيِئن ملھايان، مند ملھاري!
توريءَ ڪنگڻ ڪراينُ ڪَڙِيُون، ٻول ٻيڇاٽي آهيان ٻڙِيُون،
چُڻِڪَنِ چِتَ ۾ چاهت چڙيون، راهن ۾ هي اکڙيون اڙيون،
هُرُکُرُ هرِدي ۾ هيڪاري،
ڪيِئن ملھايان، مند ملھاري!