ڏک ۾ ٿي ڏيل ڏاريان _نيڻن جا ديپ ٻاريان!
تنهنجون نهاري واٽون، نيڻن سان دڳ ٻهاريان،
ان آس تي ته ايندين،
۽ منٿ تون مڃيندين،
توکي پئي ٿي ساريان _نيڻن جا ديپ ٻاريان!
ويسهه ڪري وچن جو، واٽون پئي نهاريان،
ڪنڊين ۾ ٻور کڙيا،
جن تي مکا به مڙيا،
تو تان وجود واريان _نيڻن جا ديپ ٻاريان!
توريءَ ٿيو سال پورو، گھر ۾ مان ڪِيئن گھاريان،
اُلڪا اندر ٿا کائن،
تنهنجا وچن ستائن،
هئه هئه هنجون ٿي هاريان _نيڻن جا ديپ ٻاريان!
ڪنهن کي نه ڪَلَ ته ڪيئن مان ٽَرسِڪي ۽ ٽاڻا ٽاريان،
منڙو نه ٿو مڃي ڙي !
ساکون ڏيان ٿي توڙي،
پرين کي پئي پڪاريان _نيڻن جا ديپ ٻاريان!
نت نت توهان کي نئين سِر سڪ سان پئي سنڀاريان،
جيءُ جاءِ ناهي تو ري،
گس گس تان پاڻ گھوري،
واٽن تي آءٌ ٿي واريان _نيڻن جا ديپ ٻاريان!