سونهن جا سنسار ۾ آهي سکيون!
ڇو ڏسن ٿيون ڪين سا آن جون اکيون،
سوچ کي تو ڏي مُنجي مون هي اکيون،
راهه تنهنجيءَ ۾ کڻي آهن رکيون.
تڙپندي، لڇندي پيون طعنا سهن،
نيڻ واري نانگ جي آهن ڪَکيون.
ماڪ ۽ خوشبوءِ رابيلن سندي،
چاندنيءَ ۾ ٻهڪندي آهن ٻکيون.
مُک نِکاري، رات آڳنڌ تي سُتيِنءَ،
ڪي چُڪيون چُوسي چپن مان چنڊ چَکيون.
سار جون سڳنڌون سوين سنسار مان،
ماڪ اوتي موتئي جي منهن مکيون.
رات سپنن ۾ هيون جي سُڏِڪِيُون،
باک جا ڪرڻا بڻي ڄڻ سي بکيون.