ڪَڙِيءَ انهيءَ تي جوڀن تنهنجو آهه رسيو جو، تو کي،
بلڪل ناهي اونَ _
ته ڪنهن جي ڪيئن حياتي گذري !
واٽون واجھائيندي ٿڪيس، تو ريءَ خوابن سان ئي ٻکيس،
چاهت چيتاري ۽ ڪکيس، دل کي آٿٿ ڏيئي رکيس،
ويل اچڻ جي يار گُسي وئي، پاڻ پڇاڙيان آءٌ رڳو ئي،
تون ٿو ڄاڻين ڇو نهَ _
ته ڪنهن جي ڪيئن حياتي گذري !
آءٌ گھڙي ۾ پاڻي اوتي، ڳُوڙهو، گھرو سوچيان تو تي،
باهه ڏئي هن ساڙيان بوتي، جو نه قبولِيُئيءَ ڌوتي پوتي،
ساهه لُڪيءَ ۾ جان تي سڪتو، سُنُ ٿي جيءُ بدن ۾ آ ويو،
ڪهڪاءُ پيو ٿي ڪو نهَ _
ته ڪنهن جي ڪيئن حياتي گذري !
گوڙ گگن ۾ رَعد ڪري ٿو، وس وڏيءَ سان تَسَ ڀري ٿو،
وڻن گلن جو هانءُ ٺري ٿو، چاههُ ٿڌا ڪي ساههُ ڀري ٿو،
هر ڪا پرينءَ جي اوسي پاسي، پيار ونڊيندي مکڙي ڀاسي،
مون وٽ آهي هو نهَ _
ته مُنهِن جِي ڪيئن حياتي گذري !
ڇو نه انهي کان پاڻُ جَلائي، گھات ڪجي هن من کي گھائي،
هاڻي باقي رهيو ڇاهي!؟ ڇو نه ڇڏيون لاڳاپا لاهي،
هوندن سان ئي لاڳاپن جو، لاڳو آهي رشتو ناتو،
مون کي چئجان پو نَه _
ته منهنجيِ ڪيئن حياتي گذري !