مون کان مور نٿي وسري ئي مند اها مڌ ماتي،
تو سان آهه حياتي !
لال ڳٽول ڳلن مان ڇو اڄ هُڙٻاٺيون بنجي آهن ويئون،
ابرڪ تجلا اڳ ها تن ۾ ڇا لئه ڇالون پيئون،
جواني تنهن آ ڪاڏي نيئي، جنهن لئه دلڙي آتي،
تو سان آهه حياتي !
ڳُنڌيل وار ڳٽيِوِن ٿي پيا هن جن ۾ چمڪ نه ڌمڪ رهي آ،
ٻُسن ڪنن ۽ نڪ ٻُسي سان وِهه وئي بنجي ڄڻ ته وهي آ،
پار نهاريان تنهنجي پيئي، هر هر پائي جھاتي،
تو سان آهه حياتي !
مسڪينيءَ کي موت لڳي شل جنهن هي ويڌن ويل ڪيا هن،
اڻپورا ارمان ۽ آسون، ويا ڪل بنجي هيل پيا هن،
وِڄا سموري مون کان ويئي، طلب هئي مون تاتي،
تو سان آهه حياتي !
پوءِ به سورَ توهان جا سانڍي دانُ گھرڻ تو در تان چاهيان،
آءُ ازالو ڪرڻ انهي جو تنهنجي در تي آئي آهيان،
ڳالھيون هلنديون هونءَ گھڻيئي، ڳالھه توهان جي ڳاتي،
تو سان آهه حياتي !
تنهنجون ساڳيون جولانيون مان آڻڻ جي لئه آهيان آتو،
پوءِ ڪشالا سارا ڪڍندس جيڪي منهن ۾ آيا ماتو،
قرب ڪري تو مون سان ڪيئن، لونءَ آ ساجن لاتي،
تو سان آهه حياتي !