لھي اڀري توهان تي ٿي، مٿان جوڀن نکار آهي،
گلن ۾ ساهه پوندو ئي جڏهن هوندو بهار آهي.
چڙهي جئن ويرسامونڊي ڏسي چوڏهينءَ سندي چنڊ کي،
تئين منهنجو جياپو آ، توهان سان ڇو ته پيار آهي!
ڪنين جا درد ڀي دارون، ته ڪن جا سور سک کان وڌ،
ملي جي ٽياس مقصد لئه، گلن جو سو به هارُ آهي .
جھين لئه جھد ۾ گذري، سموري عمر آ پنهنجي،
اسان جي موهه جي منزل، پرينءَ جو ئي ته پار آهي.
وڃن ٿا ٺينگ ٽپ ڏيندا، الڙهه جوانيءَ مَڳِيءَ واري،
نچي هي نينگرا نڪتا، پچي ويو جو ليار آهي.
فقط تون مان مليا ناهيون، وچان هن ولر ساري جي،
ڀلي جھمريون هڻن، آيو جنين جو جيءَ جيار آهي.
توهان جي ڪين پهچڻ تي، ڏَئيِ مند کي ويو معنيٰ،
اسان جي تانگھه جو تُرَهو، توهان ڏي ٿيو تيار آهي.
جسم اچڻي ۽ وڃڻي وٿ، انهي جي وس پڄڻ ناهي،
فقط ٿو خيال پهچي اُت، جتي دل جو ديار آهي.
چندرما کي ڪري پيالو اَڳِينءَ جو رات پيتوسين،
اسان کي هاڻ ڀي ان رات جو ساڳيو خمار آهي.