شاعري

ڪنول ٻڪ ۾ چنڊ

ڪتاب ”ڪنول ٻُڪ ۾ چنڊ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب سينيئر شاعر مير محمد پيرزادي جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. سائين ميرمحمد پيرزادو بيماريءَ جي بستري تي رهندي ”ڪنول ٻڪ ۾ چنڊ“ جو سپنو سجائيندي جيڪا سحر انگيز شاعري سرجي آهي، سچ ته هيئين سان هنڊائڻ جهڙي آهي، حساس دلين جي ترجماني ڪندڙ سندس ڪوتائن جا انڊلٺي رنگ مختلف صنفن جي روپ ۾ انساني صحيفن جو اهڙو اولڙو پسائين ٿا،
Title Cover of book ڪنول ٻڪ ۾ چنڊ

دير ٿي ته به ڇا هه پو جي گس هٿن مان ناهه ويو،

دير ٿي ته به ڇا هه پو جي گس هٿن مان ناهه ويو،
ان تڪڙ کي ڇا ڪبو، جنهن دورِ مَنزل کان ڪيو.

ٻول هڪ تي گھول سِر کي، پاڻ ڄاتو آ ڪرڻ،
مون نه سو اڄ ڀي وساريو،ڪن اندر جو تو چيو.

ٽيٽ اک سان هو نهاري، موڪلائڻ تو سندو،
پاڻ کي سو، ڇيت وانگي، من اندر هُرَندو رهيو.

تيز آيو واءُ گھر ۾ ياد جون پرچيون کنيو،
موٽندي ٻَئي زور سان ويو تاڪ در جا هو ڏَيو.

پاري کي آرام نه آ جيئن پاڻ ۾ ڦٿڪي پيَو،
تيئن آپي ۾ نه من آ تاب تنهنجي جو تَيو.

چنڊ اڻٽيهينءَ اندر جيئن، تيئن اکيون ڳولي ٿڪيون،
تون هليو ويندين ائين، هِينئڙو مڃي ڪيئن اَڻَ چَيو.

تنهنجي آمد جوٻڌي، ڪيئن روڪيان من رقص کان،
پنهنجي وس ۾، تون ئي چئه ڦولار ۾ ٿئي ڪئن مَيو.

چُڻڪندو رهيو اندر چِتَ،ڪونج جي جيئن روهه آ،
رات جي پوئين پهر ۾ پَورُ تنهنجو تئن پَيو.

حسرتون ويڙهي ويس جڏهين چڪوري هو ڏِٺو،
وِيرَ رستي سمنڊ پئي پيو چاندِنيءَ_ مڌُ اَڻَ مَيو.