وڃي پاڻي ڀريو تڙ تان، مٿي تي ٻن گھڙن ٽُٻڪا،
گھڙو ٿو ڊاڪ تي ڇلڪي،
اسان جا نيڻ آلا ٿيا !
ٽلا سَرتين سندا ٽهه ٽهه، ڪندا ٿا کوهه ڏي ڪاهن،
مگر ٿا نيڻ واجھائن، تنين ڏي جي پيا چاهن،
ڀري سي تير نظرن جا، کڻي سڪندن اڳيان ساهن،
مگر هو پاڻ وارا، ساڻ ڇو تن ساڻ اڄ ناهن!
وڄائي آ ڇڏيو اُلڪي،
اسان جا نيڻ آلا ٿيا !
وري مصريءَ سنگن جي ۽ الاچن آڇ ٿي پئي ٿئي،
سنيها سڪ سندا سڀ ڪا سندس سينڌيُنِ اڳيان پئي نئي،
ولر کان ڪونج جا وڇڙي، انهيءَ جا ڏَسَ نه ٿي ڪا ڏئي،
ڇڏيو جھوري وريِ موٽيِ اسان کي ڄڻ ته خالي لِئي،
ڏکائي ان وڌو کُٽڪي،
اسان جا نيڻ آلا ٿيا !
ٻين جا منهن پيا ٻهڪن، نگھه سڀ ڪنهن جي ناريءَ ۾،
اسان جي اک پئي ڳولي انهيءَ کي سونهن ساريءَ ۾،
کِلن خوش ٿي سڀئي پر هوءَ ٻُري ڇو ڪين ٻاريءَ ۾،
سڄو ايئن ڏينهن گذري ويو اسان جو انتظاريءَ ۾،
سوا ڪنهن کاڌ ۽ ڦُلِڪي،
اسان جا نيڻ آلا ٿيا !
اُها جو ڪنوار ٿي ويئي ته ٿي ويا کوهه ڀي کارا،
نه ڪا آ ڀيڙَ سا ڀَرِ تي، نه ڪو شوقين لامارا،
نه ڪا رونق نه ڪي رَمزون، نه ڪو، ڪي نينهن جا نعرا،
ٽِڙي پکڙي ويو سڀ ڪو رڳو روئن ٿا مُون پارا،
پيو ٿو سور چِتَ چُڻِڪي،
اسان جا نيڻ آلا ٿيا !