پٽ جھڙا پير، تپندڙ ڌر تتي،
ڌُن پنهنجي ۾ مگن گھمندي وتي.
واٽ جا واسينگ جھڙا ور وڪڙ،
پو به پٺيان پئي وڃي جنهن جي گتي.
رات جھومڪ ماڪ جا ڇِمڪائيا،
ڌوم تارن ناچ جي آهي متي،
جوت جگنو جگمگائي ايئن ٿو،
ڪو اچي پريان کنيو ڄڻ هَٿَ_بَتي.
پوءِ ڪاٿي کان مٿي قيمت ٿيس،
رنگ پرين جي ۾ وڃي جَڏَهين رتي،
سا وصالن ۽ وڇوڙن کان مٿي،
يار جي خيالن ۾ پئي آ جا کتي.
ٿئي متان ڪا پيار جي پت وائکي،
اُن ڪري چت تي هنئين چاهت چتي،
عشق ۾ ايثار بن ڪم جي نه آ،
جا سَتي، توڙي کڻي آهي جَتي .