ياد جا تحفا رکيا ٿم ‘لڙڪ، لاڪر’ ۾ پرين!
پيار جا پل، دل جا اُڌما، لفظ ڪاڳر ۾ پرين!
پيار جي هر پل اندر، ڇا ڇا نه گذريو دل مٿان،
سي سمورا سور ها، جي گيت ظاهر ۾ پرين!
ڇو ته سپنا ان ۾ سبندڙ پنِهنجا ها ٽانڪي ڇڏيا،
ڇو نه اُڀِرَنِ پوءِ اُڌما، ڇُرِيَلَ چادر ۾ پرين!
دل هئي نازڪ اڳيئي، پيار پيڙيِ پوءِ ڀي،
رُعُبَ پڌرا ڏِيلَ جا، جيئن نِگھه ناهَرَ ۾ پرين!
نيڻ نِينڍُون ٿي اٿن ٿا، جئن جھڪائي ٿا کَڄَنِ،
سَوَ سنيها ٿا ملن تيئن، مرڪ ماهِر ۾ پرين!
روشينن جا روپ ڌاري، اک ڀڃڻ آهن لڳا،
چنڊ جا ڪرڻا رهن جي راند ساگِرَ ۾ پرين!
ڪاڪ کان رهندا پري پوءِ ڪيئن تون چئه سي ميا؟
جن چريا، چندن الاچي، روز آهُرَ ۾ پرين!
وسَ پڄاڻا، واءُ ولين، ڇانئجي هَر سُو وِيو،
بود ۾ ڀرجي اباڻا، کلِن کائر ۾ پرين!
آجيان تنهنجي اچڻ جي، ان کان وڌ ڪهڙي ڪجي،
وارَ ويرانڊي وِڇايان، نيڻ آڳر ۾ پرين!