ڳجھارت آهه بڻيو سنسار
ڪڏهين آهي خيال بنايو، ڪوريئڙي جو ڄار _
ڳجھارت آهه بنيو سنسار !
ڪاٿَئَون گل ۾ خوشبو آئي،
ڪاٿَئَون خنڪ هوا ۾ ڇائي،
سانت لڳي ڄڻ شاهه جي وائي،
سارو منظر ڪاٿئون آيو،جنهن جو آر نه پار !
ڳجھارت آهه بنيو سنسار !
ماڪ ڦُڙِيءَ جو پاڻي ڇا هي ؟
رات سندي هيءَ راڻي ڇا هي ؟
پنهنجي پيار ڪهاڻي ڇا هي ؟
ڳجھه انهي جو پتو لڳايو، مُنجھيو پئي هوشيار !
ڳجھارت آهه بنيو سنسار !
خوابن ۾ جو ايندو آهي،
ان جي اچڻ جو رستو ڇا هي،
پوءِ هليو ڪيئن ويندو آهي،
ان کي جھٽ پلُ پوءِ به رهايو،سچ پچ جي آ يار !
ڳجھارت آهه بنيو سنسار !
منهنجي هوندي تون ئي آهين،
مون کي مون ۾ ڪيئن سمائين،
پيار جو چوغو پوءِ ڍڪائين،
هيءُ رڳو ٿئي سانگ رچايو، وائکو ٿِيُئي وهنوار!
ڳجھارت ناهه رهيو سنسار !