هي ٿوهر گلن جو رتو رنگ ڏسي _ پيو من ڦسي آ سڄڻ تو سوا،
سو تنهنجي اچڻ جا پِروُن ٿي پيا !
سَنِدي ماڪ ورکا آ، موتين جيان _ بڻي، جنهن سان برکا آ، جوتيُنِ جيان،
جھين کي ڏسي، سڀ ڪو سمجھي سگھي، تنهنجي آمد سندي،آهه موسم اها،
سو تنهنجي اچڻ جا پِروُن ٿي پيا !
هي ويسهه وِسُوڙل هنيئون پيو ڀَڄيِ _ ويس آءٌ واٽون نهاري وَڄيِ،
نه ڪي اڄ به آئين اڱڻ هي ٺلھا، اندر پيا ايذائن وڌي وِسِوِسا،
سو تنهنجي اچڻ جا پِروُن ٿي پيا !
لنوين ڪانگ لاتيون وڄايو ڇڏي _ هي تاڙنِ تنوارون اسان جي تڏي،
ڪيا سانگ سارنگ ۽ کنوڻيون کِنوَن _ ٿيا سال ڪيئي جو،تو کان سوا،
سو تنهنجي اچڻ جا پِروُن ٿي پيا !
ٿي هڏڪي ٿئي ۽ ڦَرِيو اک ڦَري _ ٽُڪَرَ ڀور کانوان ته، هٿ مان ڪري،
ڏئي کڙهه کڙڪو پرينءَ جو پتو، ڪريان ننڊ خوابن مان ڇرڪي اٿان،
سو تنهنجي اچڻ جا پِروُن ٿي پيا !
سڱر سوڪ سيڪي ٿي تو لئه رکان _ ذرو جھڻ نه تو ريءَ ٿي مورئون چکان،
دلن ۾ ڀري جيڪو پاڻي رکيم، اهو يَخ ٺري ڳڱ ٿي پيو مٺا !
سو تنهنجي اچڻ جا پِروُن ٿي پيا !