ڊاڪٽر احمد علي رند جي پٽ جي ناگھاني موت تي چيل.
نئين گت ڪا جڏهن سِرِجيِ، نَيئن سِرِ گِيانَ ۾ آئي،
توهان جي يار آمد ڀي تڏهن امڪان ۾ آئي !
ٽمائي ماڪ نيڻن مان وري ٽيڙو ويا گم ٿي،
اها ڳولا نه کُٽڻي آ ستارا ويا سڀئي سُنُ ٿي،
پرهه تنهن کي لڳائي گس ملھي ميدان ۾ آئي،
توهان جي يار آمد ڀي تڏهن امڪان ۾ آئي !
ورائڻ ڪاڻ وَسَ ڪياسون، هٿن مان پر ڇڏائي وئين،
اسان ڳوليو انبر تو کي مگر ڌَرَ سان گڏائي وئين،
اها مورت وري سهڻي جڏهن انسان ۾ آئي،
توهان جي يار آمد ڀي تڏهن امڪان ۾ آئي !
ڇڏيوساروڻين ساڙي، رڳو آ روح ۾ راڙو،
پيو ڌَڙِڪِي سڄو ڌڙ آ، دلين ۾ آ لڳو ڌاڙو،
ڳڙي ڪا ڳالھه ڳوڙهن مان جڏهن ارمان ۾ آئي،
توهان جي يار آمد ڀي تڏهن امڪان ۾ آئي !
ستائي ياد تنهنجي ٿي ته سڏڪن ساز ٿا ڇيڙيون،
رُٺَل جذبن کي پرچائي، ٽٽل ارمان ٿا ميڙيون،
جلڻ ڪارڻ سندم اَرِٿِي جڏهن شمشان ۾ آئي،
توهان جي يار آمد ڀي تڏهن امڪان ۾ آئي !
گھڙي ڪا ڪا عمر ساريءَ مٿان ڀاري پوي بنجي،
جنم کان جو منجھيل سُٽُ آ وڃي سو ايئن ٿو سُلجھي،
نئين ڪنهن راز جي ڀڃَ _گھڙَ هلي اوسان ۾ آئي،
توهان جي يار آمد ڀي تڏهن امڪان ۾ آئي !