وري دل مٿان اوچتو بوجھه ٿيو،
ڏُکيءَ کي اچي ڏَڍُ ڪو ئي ڏيو !
ٻَڌيِوُن ڇپر ڇيريون ڪڻين مينهن جون،
ملھائن مندون پيا نچي نينهن جون،
رکئون پاڻ آسون انهيءَ ڏينهن جون،
مُکا جڏهن تو ساڻ ميلو ٿيو!
ڏکيءَ کي اچي ڏَڍُ ڪو ئي ڏيو !
وڳو بوسڪيءَ جو ڪو پائي سڄڻ!
ٻَڌي ٻُٽَ اجرڪ اچو ها پڇڻ،
گھمائي وڃو پيرڙا ها اڱڻ،
جتي پاڻ هٿ ساڻ پيا پوڄ پيو!
ڏکيءَ کي اچي ڏَڍُ ڪو ئي ڏيو !
ڪنڊيءَ تي لنوي ڪانگ ڪوڙو نه آ،
اجايو ڪِريو هٿ مان چوڙو نه آ،
انهيءَ ڳالھه جو ڳَرُ ڪو ڳُوڙهو نه آ،
چون پار ٿا ڄڻ اچين تون پيو!
ڏکيءَ کي اچي ڏَڍُ ڪو ئي ڏيو !
ڇِڙيا جنڊ، واڙن ۾ ڏوڀو هلي،
ڏين مال کي گاهه ڀاڳيا ملي،
اچڻ جي ڇڏيم آس اڄ ڀي پلي،
چُڪيِ چنڊ چوٿون هي تو کي ويو!
ڏکيءَ کي اچي ڏَڍُ ڪو ئي ڏيو !