سونهن پسائي لونءَ لڳائي،
نيڻن نيڻ ملايا !
وعدا تو نه نڀايا!
جيءَ کي آٿٿ جاني گھرجي جيتر يار جئان،
پت رکي وڃ پاڙي اوڙي، مهڻي هاب نه ٿيان،
توريِءَ ڀوريءَ جھوريِءَ ماريو،
ساوڻ کائڻ آيا،
واعدا تو نه نڀايا!
جانيءَ هوندي جوءِ جياري، تنهن کي ساري ساهه،
موسم ۾ مهڪار نٿي ٿئي، ناهه چمن ۾ چاهه،
ڪو به نه ناتو هوتَ بنا تو،
لايا ٿيا نه سجايا،
واعدا تو نه نڀايا!
رُوءِ نه تنهنجي جاني جڳ ۾، ڪنهن سان دل بهلايان .
چيز نه ڪائي چين ڏئي ٿي، ڪنهن سان حال ونڊايان،
سار مَنجھاران يار اسان ها،
نير به نيڻن نايا !
واعدا تو نه نڀايا!
موٽ ڪيو ڪا گھوٽ اڱڻ ٿي، چوٽ سهڻ ڀي ناهه،
وس ڪري ۽ رَسُ اچي پَئيِ گَسَ نهاريان هاءِ،
آتي جھاتي پاتي تو لئه،
وڻ ٽڻ مون واجھايا !
واعدا تو نه نڀايا!