پشم جنهن جا پير، اسان سان ڪانه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
پاڻ هلون ٿا پاپُ_نَگر تي، ڪاهيو ڪاهيو هاڻ،
پوءِ جي سوچ کان پهرين موٽي ڀل تون موجون ماڻ،
ڦيريون کائي ڦير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
پيار، ديار پرين جو پَوَتَرَ ماڪ ڦڙن جو هار،
تنهن ۾ سائي پير ڌَري آ جنهن جو سڀ سان پيار،
جنهن جي من ۾ مير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
اَن ڪڻو ۽ پاڻيءَ پيالو، پنڌ ۾ ملندو ناهه،
سوچي سوچي ساٿ ڀلي ڏئي باقي جنهن کي آهه،
هنڌ کٽن جي هير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
گھر ۾ نانگ نپائي جيڪا سمجھي ساٿي پئي،
پاڻ ته مرندي پر هي سارو ٽولو ٿيندو رَئي،
جا نه سڃاڻي ڏير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
ننڍڙا، وڏڙا دليون درياءَ اندر اُجرا ماڻهو،
سادا سودا آهيون سائين، اصلي پاڻ ته ڄاڻُو،
اير نه ڪو ئي ڀيرَ، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
واٽ ٿڪي جا، ويهي ڀل سا، اَڳتي هلبو پوءِ به،
ٿڪي پيو جي هڪڙو ساٿي، ايندو رهندو ٻيو به،
سُڃا نه آهن سير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
هانوَ کپن ٿا هيڏا هيڏا، جيڏا هي جبل،
ميدانن ۾ مڙسن جي آ پاڻهِين پوندي ڪَلَ،
شوريا آهن شير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
جيڪا ڄائي، مرندي سائي، جندڙي هونءَ به جھانءِ،
پر جي ديس جي ڪم ۾ آئي پو ته ڀلاري ڀانءِ،
لاش ڀلي ٿين ڍير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
آءٌ وڃان ٿي ويڙهه وطن ڏي، جان وئي ته به ڇا،
منهنجا مارو مَرِڪي چوندا سچڙي سِچڙِي آ،
پُچيِ ويا هت ٻير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!
وڃڻو آهي، مڃڻو ناهي گھر گھر گھاوءَ رسيا،
ڪن جا سڙيا جھڳا سمورا، ڪن کان ٻار کسيا،
ڇاتيءَ ڇاتيءَ ڇير، اسان سان ڪا نه هلي،
ڪانئر، ڪاهل، ڪير، اسان سان ڪا نه هلي!