وَيُسِ ڳالھه سمجھي اها پوءِ پرين !
سوا تنهنجي جيئڻ جو ناهي سوال !
ڪڏهن ٽار گل جو ڏٺو ٿئي سُٻَنڌُ،
مڇيءَ جي رهڻ جو آ پاڻي ئي هنڌ،
جئين جان ريءَ ڪنهن نه ڪم جو آ ڪنڌ،
ائين منهنجو تو ساڻ جِياپو پرين !
سوا تنهنجي جيئڻ جو ناهي سوال !
هوائن هٿان مون سنيها مُڪَئيِ،
گھٽائن سان تنهنجي گِلا مون ڪئي،
ائين گھر مان پيادل ئي نڪران پئي،
جيئن ئي پڳو تنهنجو نِياپو پرين!
سوا تنهنجي جيئڻ جو ناهي سوال !
ڇڏيم جوءِ جاني جدائي ڏِسي،
پيا نيڻ توريءَ هي بيوس ڦِسيِ،
سگھان ڪين مائٽن مٽن ڏي چِسي،
سوا تنهنجي نه آ سڱ ۽ سِياپو پرين !
سوا تنهنجي جيئڻ جو ناهي سوال !
ملي مڌ ڏسڻ ساڻ ڄڻ اڻ مئي ڪا،
يا ساڀيان ها ماڻي ويا سندر سپنا،
يا رابيل، نرگس ۽ موتيا کڙيا،
ڏسڻ ساڻ سڀ سور وِيا پو پرين !
سوا تنهنجي جيئڻ جو ناهي سوال !