نه مٽ ڪو به جنهن جو، نه تشبيهه ڪا_
اها جھلڪ هڪڙِي پريِنءَ جي ته آ .
سندس منهن پسڻ جو به اعزاز آ،
ڏِئي ٽهڪ، ڇڙيو ڪوئي ساز آ،
۽ مُکَ تي گلن کي به ٿيو ناز آ _
اها جھلڪ هڪڙي پرينءَ جي ته آ .
وڻن سان چندرما ٿو رانديون رَهي،
هوا خوب نياپا کنيون پئي ڪَهِي،
جھين سان گلن جي ٿي خوشبوءِ ٺهي_
اها جھلڪ هڪڙي پرينءَ جي ته آ .
وري چنڊ ڪنهن لئه هنئين آ پڙي،
اها ڦول مالھا آ ڪنهن لئه کِڙِي،
پرينءَ پير چمندي رمي راتڙِي _
اها جھلڪ هڪڙي پرينءَ جي ته آ .
اهو پاڻ سامهون نظر ٿو اَچي،
سندس رنگ ۾ جو به رمتو رَچي،
اهو ٿي ڀڀوتي نگر ۾ نَچي _
اها جھلڪ هڪڙي پرينءَ جي ته آ.
نڪو پاڻَ آهي، نه ڪو پاڻَ ناهي،
نڪو ساڻ آهي، نه ڪو ساڻ ناهي،
ته پو پاڻُ ڇاهي، ته پو ساڻُ ڇاهي _
سليندي اهو رازُ ڪي جُڳ ٿيا_
اها جھلڪ هڪڙي پرينءَ جي ته آ.