جئين سانگ ساوڻ ڪري ٿا نچن،
اڪيرون اوهيرا ڪري ٿيون اچن!
پکي لام تان پيو پڪارون ڪري، جھين جي نه ساجن سوا ڄڻ سري،
ڏريو ڏيل جنهن جو پيو ٿو ڏري. ٿڌا ساهه پيو ٿو هوا ۾ ڀري،
اڪيرون اوهيرا ڪري ٿيون اچن!
ڪڪرُ لڙڪ لاڙي ۽ ڀٽڪي پيو، وَسيِ بر مٿان ۽ وسونءَ ڏي ويو،
چيو دل جو شايد، انهي جي نه ڪيو، سڄي رات رڻ ۾ ئي رُلندو رهيو،
اڪيرون اوهيرا ڪري ٿيون اچن!
جٽائون ڇڏيون رات ڇوڙي ائين ، ڀڀوتي بدن کي جئين ناهن نئين،
اڃا ڀي پيو ڏک انهن کي ڏئين، خبر ناهه خوش ڇا منجھان ٿو ٿئين،
اڪيرون اوهيرا ڪري ٿيون اچن!
اسان جي اڱڻ تي ڪڏهن يار ايندين، خوشيءَ سان کڻي پاڻ سان گڏ گڏيندين،
گڏڻ جي پڄاڻان نه ڪڏهن ڇڏيندين. اها منٿ هڪڙي ئي منهنجي منڃيندين،
اڪيرون اوهيرا ڪري ٿيون اچن!
پتڻ پار پوڪار پولار ۾ آ، سڄو ڏيهه واڳيو سندءِ سار ۾ آ،
اڃان سج به ٿيو مس ئي اوڀار ۾ آ، اسان جو ٽنگيو من سندءِ پار ۾ آ،
اڪيرون اوهيرا ڪري ٿيون اچن!
ڪئي شام رنگت ڪُنگوُءَ لام آ، وٺي بوند هر ڪنهن گسين گام آ،
هوا جي نشيلو ڪيو جام آ، توهان جي اچڻ جي ملي مام آ،
اڪيرون اوهيرا ڪري ٿيون اچن!