ڪنگڻ ٻانهن ۾،ڄڻ ته قيِديءَ ڪڙي آ،
هنن سان الئه ڇو ائين دل اڙي آ.
اها نينڍ نيڻن سندي جيئن سُڻا ڪا،
ٻه ٽي منٽ منهنجي ٻنڀي تي ٻَڙِي آ.
جي گھرجن ته ڪئين سال ڀي ٿورڙا پر،
گھڻي گھورَ تنهنجي سندي هڪ گھڙِي آ.
سڄي رات راڻو نه ڳائي ٿڪي هيءَ،
ڳچيءَ ۾ ڳئونءَ جي چُريِ جا چَڙيِ آ.
نه ايڏو ٿي مائل انهيءَ ڏي اِئين ئي،
نه جا آزمائي ڇَنڊيِ ۽ ڇَڙيِ آ.
سڄي سِڪَ آ، ٽِڪَ مان صاف ظاهر،
اها ڪنهن ته موتيءَ سان پوتيءَ جَڙيِ آ.
انهيءَ کي نه ٿو سچ چئي ڪو به جنهن کي،
اچي اڄ به آڌيِ ڏسو وَئِي لَڙيِ آ.
اسان ٿي وهيءَ ۾ ئي پوڙها وِياسين،
سندرتا سڄي سڪ اندر وئي سَڙِي آ.
اِها جَنڊَ تان آ اُٿي هاڻ آئيِ،
وئي جان جنهن جي پگھر ۾ ڳَڙِي آ.
اچي جيئن ٿو اٺ تي، سڄي جوءِ ٻَهَڪي،
وَڻيِ مون کي پَڳَ اُنَ سَنديِ وَئِي وڙي آ.
ڪٿي سِڪَ_وَنديِ انتظارن ۾ آ ڇا،
الائي رات اڄ ڇو، رُڳو پئي رَڙِي آ.
اِنهي ڪانڌ ڪيئي ڪُنِيائُون روئاريون،
اها ان کي ڀِچَنديِ، جا ڏاڍي ڏڙِي آ.
ميارون کڻي هو ويو سر تي پنهنجي،
وئي پرت جنهن ساڻ پنهنجي پَڙيِ آ.
اچو هاڻ، ڏَئيِ ۽ وَٺِي يار پِيا هُون،
اسان جھار جوڀن مٿان پَئي تَڙِي آ!