ته تون هليو وئين،
ته تون هليو وئين !
اڃا ته آگميو نه آ،
اڃا ڇَمَرَ جي ڇاٽ نه آ،
اڃا اڃيو اڃيو رهيو،
اُساٽ ئي اساٽ آ،
اڃا کُٽي نه رات ئي،
اڃا ته ٻاٽ ٻاٽ آ،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
اڃا ضمير زنگ ۾،
ڪسيو رهيو ڪٽيو رهيو،
اڃا ته لاهه سچ جو آ،
پاڙ کان پٽيو رهيو،
اڃا ته حق جو پرين،
آواز آ گھٽيو رهيو،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
ڀري نه ڪا سگھي ٺَلھيِ،
ماءُ جي هي جھولڙي،
اڃا ته لڙڪ پئي اُگھي،
ڏسي هيءَ لال چولڙي،
اڃا به ڇرڪَ پئي ڀري،
ٻڌي هي ٻاتي ٻولڙي،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
اڃا ته ڪنهن نه پورهيتن،
ڍڪيو اُگھاڙو انگ آ،
اڃا ته هت انهن سندو،
بچي سگھيو نه ننگ آ،
مرن بکيا فصل لٿي،
بچيو نه ڪو به سنگ آ،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين !
اڃا مزور مل ۾،
سڙي مري سڙي مري،
تڏهن به سيءَ، اُس ۾،
ٺري مري، ٻري مري،
زبان مان ڪڇي نه ٿو،
نه دانهن ڪوُڪ ڪا ڪري،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
اڃا ڏکيو هي ديس آ،
اڃا بکيو هي ديس آ،
رهي نه سا زبان آ،
نه وَنُ آ، نه ويس آ،
لونگيون سموريون لال ٿيون،
رتو رهيو به کيس آ،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
اسان جو پيار نئون پرين!
اڃا نئين پريت آ،
انياءَ ساڻ اٽڪڻو،
نئين نسل جي نيت آ،
اڃا انهيءَ جنگ ۾،
نه هار آ، نه جيت آ،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
اڙي او موت حيف ٿئي!
پرين اسان کان تو ڇنو،
هليو سدائين حق تي،
ڪڏهن نه تو ڪنا ڊِنو،
ڪڏهن نه دل تان ميٽبو،
جو داغ تو اهو ڏنو،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
اڃا ته ويڙهه ٿي هلي،
ڪني ڪُڌي سماج سان،
اسان جو ٽڪر آهه ان،
تخت سان ۽ تاج سان،
اڃا ته ويڙهه ٿي هلي،
اسان جي سامراج سان،
ته تون هليو وئين، ته تون هليو وئين!
انت ٿيو انياءُ جو،
اسان جي جند جڏهن ڇُٽيِ،
اها انڌاري رات ڀي،
اجھا کُٽي، اجھا کُٽي،
لڳائي لاک لالڙي،
اها پرهه جڏهن ڦُٽِي،
ته تون ڪٿي ملين، ته تون ڪٿي ملين!