دُکي ٿي ڪڏهن ڪو به راڻو نه رهندو،
چلھو گھر انهيءَ جو اُجھاڻو نه رهندو!
چون ٿا ته ڦيرو وري رُت ۾ ايندو،
ڪپيل وڻ سندو ڇا ڀلا پوءِ ٿيندو،
اچي وصل نياپو دُکيءَ کي ڪو ڏيندو،
کڙي گل پوندا،
ڇڙي هل پوندا .
تڏهن ڀي سمو ايئن اٻاڻو ئي رهندو،
چلھو گھر انهيءَ جو اجھاڻوئي رهندو!
چون ٿا ته مورن ٽهوڪا به ٿيندا،
لنوين ڪانگ نياپا پرين جا به ڏيندا،
نهاري کڻي نيڻ ۽ ساڻ نيندا،
کُٿل کنڀ جن جا،
لُڏيل ٿنڀ جن جا،
تنين جو ائين ٿاڪ ٿا ڻوئي رهندو،
چلھو گھر انهيءَ جواجھاڻو ئي رهندو!
چون ٿا ته پوءِ جام سان جام ٽڪرائبو،
نئون پريت جو گيت ڀي ڳائبو،
ڪري هار ٻانهون ڳچيءَ پائبو،
ڪُڏِي ڪوڏ سان پوءِ،
لُڏِي لوڏ سان پوءِ،
سُتايل تڏهن ڀي ٽڪاڻو ئي رهندو !
چلھه گھر انهيءَ جواجھاڻو ئي رهندو!
چون ٿا مئا سڀ وري يارَ جيئندا،
وري پريت پيالا ڀري پاڻ پيئندا،
ته پوءِ کيڻ هڪ ٻئي سان گڏجي ۽ کِيئندا،
مُکا ميل ٿيندا،
خوشيون کيل ٿيندا،
ڀُليءَ جو وري بند ڀاڻو نه رهندو!
چلھو گھر انهيءَ جواجھاڻو نه رهندو!