شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

عذابن ۾ ڌرتي

عذابن ۾ ڌرتي

اُٿي جاٽ جوڌا، هڻو جنگجي،
عذابن ۾ ڌرتي، وئي انگجي.

سمهو ڇو ٿا سوڍا، ڊگهيءَ ننڊ ۾،
ٽياسن مٿي سنڌ، وئي ٽنگجي.

ڪُهو تن کي ڪوپا، ڪُٺي سنڌ جن،
وڃن رت ۾ گَس، سڀ رنگجي.

وڙهو ۽ وڙهو ۽ وڙهو وانگيو،
وڃن جيئن ويري، سڀئي ونگجي.

ٻُڌو ڳالهه منهنجي، ٻَڌيءَ ري نه ٻي،
وجهي ٻک تنهن سان، وڃو ٻنگجي.

لکو سچ ساٿي، متان ڪچ ۾،
وڃن جيئن نه پنهنجا، قلم زنگجي.

کٽي سُک سوڀن سان لانئون لهو،
پچڻ ڪاڻ پڙ ڏانهن، هلو پنگجي.

گُهري سنڌ سِريون، اي ”سرويچ“ اڄ،
انهيءَ لاءِ توڏا، بيهو تنگجي.