ٺٽو شگرمل
ٺٽي شگرمل جي مٺڙن، مزدورن تي مارا ڇو؟
حق گهرڻ لئه تن تي، هيڏا گولين جا وسڪارا ڇو؟
جن جي دم سان دنيا جيئي، پيٽ ڀري ۽ لڱ ڍڪي،
تن تي هيڏو ويل وسائين، ڪامورا منهن ڪارا ڇو؟
جن جي محنت ساڻ هلي ٿو، مل جو سارو ڪاروبارو،
تن جي پورهئي تي پيا پلٽي، پير پٽيا پَرمارا ڇو؟
جن جي محنت ساڻ گهمن ٿا، ايئرڪنڊيشن ڪارن ۾،
تن ته غريبن تي، هي هيڏا، لوڀين جا لامارا ڇو؟
هڪڙي هڪڙي ڪاموري وٽ، ڏهه ڏهه نوڪر بنگلو ڪار،
باقي ويل وڏي ۾ منهنجا، وانگيئڙا ويچارا ڇو؟
جن آ پوکيو، جن آ پيڙهيو، هي ته ڪروڙين مڻ ڪماند،
تن کي پيڙهيو پرزا ڪن پيا، حاڪم هي ته هچارا ڇو؟
پورهيت هاڻ پنهنجو پورو پورو، وٺندا حق حساب،
تن کي روڪين ٿو تون بت تي، بيد هڻي بدڪارا ڇو؟
رت ڏيڻ ۽ رت وٺڻ جي، روزانو پئي ڪڏبي راند،
جيسين مانگر مڇ نه مئو آ، سک سُمهون اي يارا ڇو؟
پورهيت تنهنجي پهچ ۾ شامل، ”سرويچ“ جي ساري سگهه،
هاڻ ته سامهون سامهون وڙهبو، وٺجن يار ڪنارا ڇو؟
[ٺٽي شگرمل ۾ مزدورن پنهنجا حق گهريا ته ڪن قهري ڪامورن کين گوليون هڻي مرڻينگ زڪري ڇڏيو. انهيءَ واقعي کان متاثر ٿي هي شعر لکيو ويو.]