آهه زاري سنڌڙي
ياد آهم ياد تنهنجي، آه زاري سنڌڙي!
تو مٿان ظلم و ستم جو راڄ طاري سنڌڙي!
تو رُنو، تُنهنجن رُنو، پَرَ ويو سمورو ڌوڙ ۾،
”ڪوٽ وارن“ ڪانه سُئي، دانهن درد واري سنڌڙي!
ڪنڌ ڪُلفن منجهه قابو، پير ڪڙيون، هٿ ڪڙول،
ظالمن جي خوب توتي، زور باري سنڌڙي!
بُت سڄوئي بند اڳ، باقي رهي هڪڙي زبان،
سا به وڍجو ٿي وڃي، ووءِ ويچاري سنڌڙي!
تنهنجي واڪن تي نه ڪو، ”سرويچ“ وانگين مان وريو،
تنهنجا مارو خود به تو وٽ، ٿيا مياري سنڌڙي!