هاريءَ جي عظمت
وڏائيءَ ۾ توسان، پُڄي ڪير هاري،
زبر ڀي آ تنهنجي، اڳيان زير هاري.
اُچي ذات تنهنجي، ميان امير کان ڀي،
سُٺي بات تنهنجي، صبح هير کان ڀي،
اڇي تنهنجي دلڙي، ادا، کير کان ڀي،
نه ماسو ڪومن ۾، سندءِ مير هاري!
وڏائيءَ ۾ توسان، پُڄي ڪير هاري!
نوازين ٿو ڪڻڪن ڪپهه ڪيوڙن سان،
وڌئي موهي مٺڙا! مٺن ميوڙن سان،
وڏا وڙ ڪيا تو اچي بي وڙن سان،
ٻيا پاءُ نه پر تون سوا سير هاري!
وڏائيءَ ۾ توسان، پُڄي ڪير هاري!
تون ساڻيهه جو سوڍو ۽ ”سرويچ“ آهين،
ڪڻن مان ته ڪندو سدا ڪيچ آهين،
ڪڏهن ڀي نه سوچج ته ڪو هيچ آهين،
مگر علم سان تون هينئون هير هاري،
وڏائيءَ ۾ توسان، پُڄي ڪير هاري!