دلاسـو
بلقيس اَدي تنهنجي درد اندر، هيءَ سنڌ سڄي وئي آهي ٻُڏي،
ربّ پاڪ ڪندو اک ڇُنڀ اندر، تنهنجو گهوٽ ٻچو توکي ملندو گُڏي.
پل پهر گهڙي تولئه زهر ڳڙي، هر رات هنيا توکي ڪات تکا،
تنهنجي لوچ ڏسيو، تنهنجا لُڙڪ ڏسيو، لڱ لڱ ٿو وڃي لرزي ۽ لُڏي.
صدام سندي هر ڳالهه ڳڻي تنهنجا نيڻ نچيا، تنهنجي ننڊ ڦٽي،
سا مهل ته تولئه موت مثل، ايندو هو جڏهن گهر راند ڪُڏي.
سي سال سڀئي تو ڪيئن ته ڪٽيا، تو منهن پٽيو تو وارَ پَٽيا،
جس پوءِ به هُجئي جو جيئن پئي ٿي، آس سندءِ هرگز نه مُڏي.
دل دل پئي دعائون توکي ڪري، گهر گهر پيو چوي صدام اچي،
آس پوندي پُڄي منهنجو موليٰ ڪندو جگر تنهنجو ايندو اجهو هاڻ اُڏي.
[ڪُجهه سال اڳ شهداد ڪوٽ مان ڪن ڪٺور ماڻهن هڪ جيجل کان، صدام حسين نالي پُٽ اغوا ڪري جُدا ڪيو هو، اُنهيءَ ڪيفيت تي هي غزل لکيو ويو].