شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

وچولا وچوٽا

وچولا وچوٽا

مٺا محب منهنجا، ڊگها ۽ نه ڇوٽا،
سڌي قد سانول، وچولا وچوٽا.

مُڪائون ٿي مون ڏي، سَوين سوکڙيون هي،
ڪڏهن ڏونگهه مصري، ڪڏهن لونگ ڦوٽا.

جڏهن پائي سرمون، ڪڍي سينڌ ساجن،
ته ڪاڪُل ڪُنڍن ۾، ٿا ڦاسن ڦڻوٽا.

جڏهن مکڙين جيئن، ٿو مهڪي ۽ مُرڪي،
ته ڏي ٿو خوشين جا، ڀريون ۽ ڀروٽا.

سڪي جن جي لاءِ، ٿو ”سرويچ“ هردم،
پَوَن شل نه تن کان، ڪي ويڇا وِڇوٽا.