اکين جا انقلاب
آندا تنهنجي اکين، انقلاب پرين.
تڏهن نوڪر ٿيا، تو وٽ نواب پرين.
جڏهن نور ڀري ٿو نهار ڪرين،
تڏهن سر ٿو ڌڙن کان ڌار ڪرين،
تابع صاحب سوين سردار ڪرين،
مڃيئون حڪم سندءِ، ڇڏي حجاب پرين.
لڳي جن کي وئي نازڪ نوڪ تِکي،
سرمال ڏنا تن، لِک ۾ لِکي،
تنهنجي در تي نمڻ، ويا سلطان سِکي،
شاهه گدا، سڀ بيتاب پرين.
جت ڪجل سندي، ٿئي ڪاراڻ ڦِڪي،
جت ليار پڪي جي لالاڻ ڦِڪي،
جيڪا وصف ڪريان سا واکاڻ ڦِڪي،
ڦڪا گل ته ٿيا، اِت گلاب پرين.
”سرويچ“ لکين، سرفروش لکين،
ويٺا پنهنجو وڃائي، هِت هوش لکين،
جوڌا جُنگ ويا، ڇڏي جوش لکين،
لکين لال ڪيئي، لاجواب پرين،