چُم پيو قُرآني سٽن کي
چُمي وٺ تون سهڻن، هٿن جي چٽن کي،
ڇڏي ڏي اجاين، ٻين کِٽ پٽن کي.
سڄو مُنهن سڄڻ جو، ته قرآن آهي،
تون چشمن سان چُم پيو، قُرآني سٽن کي.
چٽن ساڻ چٽيل چُنيءَ کي پيو چُمجي،
چُمي جا، پرينءَ جي ڳچيءَ ۽ ڳٽن کي.
گُلن کي ڇڏي جي، سُنگهن زلف ڪارا،
پتو پوءِ پئجي، وڃي پوپٽن کي.
ته سُرهاڻ ڪيڏي، سڌي سينڌ ۾ آ،
جا واسيو ڇڏي ٿي، برن ۽ ڀٽن کي،
نه سهڻن جي ساراه، مان ”سرويچ“ ڍاپي،
وساريو ڇڏي ٿو، سو مائٽ مٽن کي.