چنڊ لڪندي مون ڏٺا
گهور گُهنڊ سان گهر اڳيان، اڄ گهوٽ گُهمندي مون ڏٺا.
پير پِرين جا پَرين حورن کي چُمندي مون ڏٺا.
صَحن ۾ جنهن وقت ويهي، هُن سنواري سينڌ تان،
سوَ ڀڄي سورج ويا، لکَ چنڊ لِڪندي مون ڏٺا.
ويل وچين ويس پائي جان وڌئين وهسي وکون،
مرم ۾ ان مهل ڪيئي مور مرندي مون ڏٺا.
ڪوڏ مان جنهن مهل ڪامل ڪر کنئي منهنجي قريب،
ڪيترين ڪونجن جا اُن دم ڪنڌ ڪرندي مون ڏٺا.
جنهن هنڌان لالڻ لنگهيو هو ڏيئي پارس پاڪ پير،
زاهدن جا ان زمين تي، نرڙ گسندي مون ڏٺا.
رُخ مٿان جنهن وقت رانجهن هو ڪيو پردو پري،
ميڻ جيئن ماڻڪ مڻين، مرجان ڳرندي مون ڏٺا.
منجهه ثنا ساجن سندي ”سرويچ“ هڪڙو ڇا مگر،
شوق مان شاعر گهڻا ئي، شعر لکندي مون ڏٺا.