راتيون ڦڪيون ڦڪيون
مُرڪين ته يار مٺڙا، ماکيون ڦِڪيون ڦِڪيون،
نظرون سڌيون ڪرئين ته پوءِ ڪاتيون ڦِڪيون ڦِڪيون.
ڳالهيون ڪريئن جي سرتين سهيلين سان ويهي مٺڙي،
بُلبُل جون ٿين پوئي، باتيون ڦِڪيون ڦِڪيون.
پردو کڻين جي مُنهن تان، ڪنهن کي ڏسڻ پسڻ لاءِ،
چوڏهينءَ جون ٿين اُن دم، راتيون ڦِڪيون ڦِڪيون.
جنهن دم هلين چلين تون، پنهنجي اڱڻ جي اڳيان،
ان ڍول ڍنگ کان ٿين، ڊيلون ڦِڪيون ڦِڪيون.
”سرويچ“ تنهنجي سُونهن جي، هرهڪ حصي کي ڳائي،
اُن دم ٿين ٿيون ڪي ئي راڻيون ڦِڪيون ڦِڪيون.