او ڌرتي او سنڌ
توکي چاهيندا ۽ توکي ساراهيندا اينداسين،
توکي ڳائيندا ۽ توسان ڳالهائيندا اينداسين،
توکي پوڄيندا ۽ توکي پرچائيندا اينداسين،
تنهنجو وصفون ور ور ڏيئو ورجائيندا اينداسين.
تو ۾ ڇڏبا گل گلابي، ڇٽي ڇاڻي ڇڙڪي سنڌ،
تون ته اسانجي امڙ آهين، دل ٿي تولئه ڌڙڪي سنڌ.
توسان مڙهيل من ائين جيئن ماهينڊن ۾ ڳنڍيون ڳوپ،
توسان جڪڙيل جيءَ ايئن جيئن جڪڙجن ڪي جوڌا جوپ،
توسان عشق ازل کان آهي، نينهن به توسان نوپان نوپ،
تنهنجي چاهت جا پيا ڦٽي، چت اندر ۾ ڪيئي چوپ،
توکي رکبو راڄن اڳيان، ڇنڊي ڦوڪي ڇڙڪي سنڌ،
توسان سر جا سودا آهن، دل ٿي تولئه ڌڙڪي سنڌ.
تنهنجي کيٽن چيٽن ۾ پيا، چوڙيلين جا چاڳ ڏسون،
تنهنجي هر هڪ ڀٽ اڳيان هر ڀاڳياڻي جا ڀاڳ ڏسون،
وانگي وانگي وهسي وهسي، ويرنڪو ويراڳ ڏسون،
سانگي سانگي سائو گهاري، ڇانگ نه ڪا ڇڙواڳ ڏسون.،
هرڪو تو ۾ پنهنجي مرضيءَ سان پيو وهسي وڙڪي سنڌ،
توسان سر جا سودا آهن، دل ٿي تولئه ڌڙڪي سنڌ.
ڌرتي تنهنجي مٽيءَ مهڪي، اهڙا اهڙا گهوٽ ڏنا،
سچ چيو جن سينا تاڻي اهڙا پُٽ اڻموٽ ڏنا،
چوٽون کائي ڪوٽ ڀڳائون، ڪوڙن جيڪي ڪوٽ ڏنا،
توکي چاهڻ وارن توسان، ناتا چوٽان چوٽ ڏنا،
ڪنهن جي ڦِٽي آهي جيڪو، توتي ڪاهي ڪڙڪي سنڌ،
توسان سر جا سودا آهن، دل ٿي تولئه ڌڙڪي سنڌ.
ڳاڙهن ڳوڙهن روپن واري، تنهنجا روپ ۽ رنگ وڻن،
دولهه دودن جي تون ڌرتي، تنهنجا دڙميون دنگ وڻن،
تنهنجي ڍولن ڍاٽين پٽن، جا ٿا مون کي ڍنگ وڻن،
ميدانن ۾ مرڪن جيڪي، ارڏا سي اڙٻنگ وڻن،
جن جي هڪل هوڪاري کان، هاٿي هاٿي ٿڙڪي سنڌ،
توسان سر جا سودا آهن، دل ٿي تولئه ڌڙڪي سنڌ.
تون جي ساڻم ڀيڙي هونديئن، ڀيڙا ٻيا پو هون نه هون،
توسان ميڙا هون مدامي، ميڙا ٻيا پو هون نه هون،
تنهنجو ٻيلي ٻانهون سڏجان، ٻيڙا ٻيا پو هون نه هون،
تنهنجي واري ويس بدن جو، ويڙها ٻيا پو هون نه هون،
ڀاڳين جي تون ڀُونءَ ڀٽاري، ڀاڳ ته تنهنجو ڀڙڪي سنڌ،
توسان سر جا سودا آهن، دل ٿي تولئه ڌڙڪي سنڌ.
ههڙي موسم ههڙا ماڻهو، ههڙيون مهلون ههڙا ميل،
ڳاڙهي رت جون ڳالهيون ڳايون، ٻول ٻڌيءَ جا ٻڌجن ٻيل،
سرتيون پنهنجي سيم سڄيءَ ۾، تڙ تڙ تي ڪن تيل ڦليل،
گجرن کي ڪو ڪونه هڻي جيئن، گس تان ويندڙ گرز گليل،
هر هڪ تنهنجو تو ۾ بيشڪ، وهسي وهسي وڙڪي سنڌ،
توسان سر جا سودا آهن، دل ٿي تولئه ڌڙڪي سنڌ.
تنهنجي بت مان باغن کي ڇا، سونهن ملي سرهاڻ ملي،
تنهنجي پاڻي مٽيءَ مان ڏس، چيٽن کي چانڊاڻ ملي،
تنهنجي سونن سنگن منجهان، ڳڀرن کي ڳاڙهاڻ ملي،
تنهنجي هن ’سرويچ‘ کي تنهنجي ول ول آ واکاڻ ملي،
جُڳن تائين جهنڊو تنهنجو، ڦڙ ڦڙ ڦڙڪي ڦڙڪي سنڌ.