رات وِهامڻ کي آ پهتي،
هاڻ وڃڻ ڏي گهر ڏي جاني.
پاندو وِجهانءِ ٿي هيءَ پوتي،
هاڻ وڃڻ ڏي گهر ڏي جاني.
پرهه ڦُٽندي پيرا پَسبا،
مَون تي ڪات ڪهاڙا ڪشبا
وڻ وڻ ويندي وو، وو ٿي
هاڻ وڃڻ ڏي گهر ڏي جاني.
لُڙڪ ڳلن تان لڙيا جيڪي،
سي ئي چغليون هڻندا مون تي،
مفت نه مارائي ڏاهو ٿي.
هاڻ وڃڻ ڏي گهر ڏي جاني.
چَپَ چپن سان چُهٽا جيڪي،
چارئي شاهد ٿيندا مون تي،
ڪاري ٿي پُو وينديس ڪُسجي،
هاڻ وڃڻ ڏي گهر ڏي جاني.
ساٿ رهڻ جا سُنهن کڻائين،
خالي پنهنجا، ڳُڻ ڳڻائين،
مان به چَوَئين ٿي، منهنجو ٿي،
هاڻ وڃڻ ڏي گهر ڏي جاني.
”سرويچ“ سجاول وارا توسان،
قول ڪريان ٿي، سينڌ ڏيان ٿي،
ايندڙ اربع اينديس موٽي.
هاڻ وڃڻ ڏي گهر ڏي جاني.