آجاين کي اوڏا اوڏا
ڪيڏا ٿي ويا آهيو ساٿي، آجاين کي اوڏا اوڏا،
هاڙهه هاڙهه هٽڪايون پيا، ڇپر ٿئي پيو ڇوڏا ڇوڏا.
منصورن ۽ مهميرن ڇا، مهميزن کي مُنهن ڏنا،
نيشن مڙسن نڪ وڍين جي، نڙگهوٽن تي ننهن ڏنا،
لنگهه لتاڙي ڄاڻ پُڳا ڙي، لَڪن جا سهي لوڏا لوڏا.
جان نثارن جوڌن پٽن، جيجل ڪارڻ جنگيون جوٽيون
کيٽن وارن کاهوڙين اڄ، کوٽن لاءِ کاهيون کوٽيون
ڌڱن جي ڌنڌاڙ وڌا هي، ڌارين ۾ ڏس ڌوڏا ڌوڏا.
ڪسندا رهندا ڪونه گسندا، وڙهندا وڙهندا وڌندا ايندا
پنهنجي ٻل ۽ ٻڌيءَ سان سي، ٻاهرين کي پيا ٻڌندا ايندا
موٽڻ کي ٿا مهڻو ڄاڻن، مڙس مٿيرا موڏا موڏا
ڀاڳيا پنهنجي ڀونءَ ۽ ڀيڻي بزدل ٿي ڪيئن ڀيلائيندا،
هي جي هيڏا ڀڙڳ ڏسين ٿو، تن کان ٻيڻا ڀڙڪائيندا،
تنگيا تن جا بيٺا آهن، هو ڏس تازي توڏا توڏا.
سوڍن ۽ ”سرويچن“ واري، سنڌ سهاڳڻ راڻي رهندي،
ويڙهاڪن ۽ وريامن جي، ڌرتي راڄ ڌڃاڻي رهندي،
جونجهارن سان جهيڙانديءَ ۾، غيرن کُپندا گوڏا گوڏا،
ڪيڏا ٿي ويا آهيون ساٿي، آجاين کي اوڏا اوڏا.