شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

قوم پرستي زنده باد

قوم پرستي زنده باد

ٻيا سڀ نظريا ڪوڙا کوٽا، قوم پرستي زنده باد.
سنڌي ماڻهو، سنڌو دريا، سنڌ جي ڌرتي زنده باد.

سنڌ آ سجده گاهه اسانجو، سنڌ اسان جو مذهب دين،
سنڌ ۽ سنڌؤ بدران سنڌين کي، ٻيو گهرجي ڪجهه به ڪين.
پنهنجي مٽيءَ ساڻ اٿن بس، عشق اَلستي زنده باد,
ٻيا سڀ نظريا ڪوڙا کوٽا، قوم پرستي زنده باد.

پاڻ سڀيئي گڏجي سڏجي، پنهنجو جوڙيون پاڻ نظام،
پنهنجي نجي هوئي حڪومت، شامل جنهن منجهه خاص ۽ عام،
هرجا پنهنجي هاڪ هجي ۽ هستي مستي زنده باد،
ٻيا سڀ نظريا ڪوڙا کوٽا، قوم پرستي زنده باد.

لاڙ سِرو ۽ ڪاڇو وِچو، ڪَچو پَڪو مرڪي خوب،
ڍنڍون ڍورا ٻيلا ٻنيون، جهنگل جبل جرڪي خوب،
واهڻ واهڻ ويڙها وانڍيون، وستي وستي زنده باد،
ٻيا سڀ نظريا ڪوڙا کوٽا، قوم پرستي زنده باد.

جوڌا دودا سوڍا سگها، سوڀارا ”سرويچ“ جيئن،
جيڪي دنگن ننگن مٿان گهوري گهوري ڳاٽ ڏيئن،
جن جي قومي جذبي جي هر موج ۽ مستي زنده باد،
ٻيا سڀ نظريا ڪوڙا کوٽا، قوم پرستي زنده باد.