شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ڪينجهر منڇر گهمنداسين

ڪينجهر منڇر گهمنداسين

سِڪي سِڪي جي ملنداسين، پوءِ مور نه ماڳهين ڇڄنداسين.
اکيون اکين ۾ اٽڪايو، هڪ ٻئي کي پيا ڏسنداسين.

چيٽن وارن چوماسن ۾، چونگاري ڪي گيت غزل،
پيار ۾ بلڪل پورهيت بڻجي، ڪڻڪون ڄانڀا لُڻنداسين.

ماڃر، ميرانپور ۽ مڪلي مياڻي جا ميدان پسي،
ڪارونجهر ۽ ڪيٽي بندر، ڪينجهر منڇر گهمنداسين.

مينهن واري موسم ۾ ٻئي، مستيءَ ۾ ٿي مستومست،
گونيءَ توڙي پيڃاريءَ جي پاڻيءَ ۾ پيا ترنداسين.

سنڌ سڄيءَ جي ڳوٺن توڙي، پوٺن پڊن شهرن ۾،
راتيون ڏينهن ۽ هفتا مهينا، سال سڄا پيا ٽڪنداسين.

سنگت ۾ ”سرويچ“ سڏائي، پيچ مٽيءَ سان پڪا پائي،
ڌرتي پنهنجي او! دلبر، ٻاڙي ٻاڙي چمنداسين.