شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

اڪيلي هلي آ

اڪيلي هلي آ

نه سرتي سهيلي، اڪيلي هلي آ،
اچي ويهه اکين ۾، اويلي هلي آ.

چُمان جسم پيرن، کان سِر تائين تنهنجو،
سِگهي ٿي سويلي، سويلي هلي آ.

ڇُهان صوف سيني، جا چشمن اکين سان،
چيو مَڃ تون منهنجو، چنبيلي هلي آ.

وجهي ٻک ٻکن ۾، پيون شربت چپن جو،
نه ڳَڻ ڳوٺ ڳالهيون، ٿي ڳهيلي هلي آ.

نه ماکيون مٺايون، مٺيون توکان مٺڙي،
مان مجنون آن تنهنجو، تون ليلي هلي آ.

وجهي ويس ڪورا ۽ ڪُنئرا بدن تي،
تون نازن سان نئين ۽ نويلي هلي آ.

نه مهلون نه موقعا، ملڻ لاءِ ڳولج،
قسم قرب جو ٿئي، ڪُمهَلي هلي آ.

مَکي مُشڪ مينڍا، عطر اُوت بُت تي،
ڦُلن منجهه ڍڪجي، ڦُليلي هلي آ.

ڀَڄائي ڏکن کي، ڪريون ڀوڳ چرچا،
سچي سون جهڙي، سجيلي هلي آ.

مان ”سرويچ“ تنهنجو، تون سرتاج منهنجي،
مان ٻانِهون تون مون سان، ٿي ٻيلي هلي آ.