ووٽن جو وقت آهي
ووٽن جو وقت آهي پڳڙي سنڀال ڄٽا،
دهليءَ جا ٺڳ اچن پيا، ڏيئڻ جي ڪاڻ ڏٽا.
فاتحون ڪندا سي توسان، مئلن ننڍن وڏن جون،
خبرون پيا توکان پڇندا، تنهنجي ڪتن ڍڳن جون،
وسهين متان تون تن تي، قاتل، اٿئي هي ڪٽا.
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
ووٽن جو وقت ساري، آيا وري وڏيرا،
ڏاڍا ڏين پيا توتان، ڀونئرن مثال ڀيرا،
ڪيئن نه چمن پيا تنهنجا پير ۽ ڪپور ڳٽا.
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
ووٽن وٺڻ کانپوءِ بئنڪاڪ ۾ پيا گُهمندا،
ڏاڍا شراب چاڙهيو، سهڻين سان گڏ پيا سُمهندا،
توکي رڳوئي سرندا، چونئرن چڻن جا چٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
هينئر اٿئي هي ڏاڍو، پيارن ڪنان به پيارا،
پر جي پروڪا تن جا، ڏسندين ڪتاب ڪارا،
ته زهر ڪنان به هئا هي، ڏاڍا ڪڙا ۽ کٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
ڏاڏن ابن کان تنهنجا، وارث اهي ئي آهن،
ٿاڻن تي توکي پادر، هر سال ٿا هڻائن،
پوءِ به هنن سان تنهنجي، ساهن سرن جا سٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
توسان ته ڪئي هنن آ، ڪهڙي ڀلا چڱائي،
تنهنجي ٻنيءَ ونيءَ ۾، اک آ انهن اڙائي،
تنهنجا ته ويا کڻي هي، مٽ ۽ گلاس وٽا.
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
روڪي رکيا رقيبن، تنهنجا ٻچا پڙهڻ کان،
ارها رهيا سدائين، تنهنجي مٿي چڙهڻ کان،
تنهنجي لڱن تان لالڻ، لاهي ويا هي لَٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
تنهنجي پٺيان بڇي جن، لوفر لغور ڇڏيا،
کيٽن کرن تي تنهنجي، چاري ۽ چور ڇڏيا،
جاري انهن جا توسان، جهڳڙا ۽ جهيڙ جهٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
تنهنجي پگهر جو پورهيو، کايو وڃن ڪمينا،
ساڙي ڇڏيائون تنهنجا، سر ساهه سنڌ سينا،
ٻانهن تي ٻَن تنهنجي پڌرا پٺن تي پٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
وجهه وپ ۾ اٿيئي، ڦيري هڻين پٽ تي
بالم ٿي ويهه تون بنجي، ڪرسي ۽ ڪوچ کٽ تي
ڏاهپ سان ڪر تون تن جا، ڏاٺون ڏند کٽا
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
ڏيئڻون نه ووٽ آهي، ڀُلجي ڀتن هڏن تي،
ٿورا گهڻا ڪيا تو، جاهل جڏن ڏڏن تي،
هاڻي ته جاڳ جاني، جابر ڪندو نه جٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
ووٽن وٺڻ جي لاءِ، گيسيون گهڻيون ڪندا هي،
پاپي پليد ماڻهو، ساٿي ٺڳن سندا هي،
ڌنڌائي جن جا آهن، دوکا فريب ڏٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
توکي ڌڪا ڏنا ويا، مارون مليون مدامي،
تنهنجو اڇو مٿو ٿيو، تن جي ڪندي غلامي،
پوءِ به غريب توتان، غم جي گَهٽي نه گهٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
توتان ڏکن سکن ۾، جن جن ڀڳا نه ڀيرا،
چونڊن ۾ چونڊ تن کي، پرتئون ڀري تون پيرا،
ڪنهن پر ڪجئين نه تن کان، منهن موڙ يا ڪو مٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
مڙسي ڪا هاڻ ڪر تون، تنهنجو ته وقت آيو،
تن کي سڌيون سڻائي، توکي جنين تپايو،
آجا سمورا ڪر تون، پنهنجا اناج اٽا،
پڳڙي سنڀال ڄٽا.
”سرويچ“ ٿي تون سهڻا، ساهي ستم سان سينو،
ڪڙڪو ڪَري ڪِري جيئن هو ڪنڌ ڀر ڪمينو،
ساري ڄمار توسان، ظالم هنيا جنهن زٽا،
ووٽن جو وقت آهي. پڳڙي سنڀال ڄٽا.