شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

سزائون تو سنڌ لئه

سزائون تو سنڌ لئه

سزائون تو سنڌ لئه، سٺيون ڪيئن نه هونديون
مٿي موڪ مارون، وٺيون ڪيئن نه هونديون.

ڏسي عزم تنهنجو، لڏي لوهه ويو ٿي،
ٿيو ڪوڙ ڪُڪُرا، ڪنبي ڪوهه ويو ٿي،
ڀتيون ظلم جون پوءِ، ڊٿيون ڪيئن نه هونديون،
سزائون تو سنڌ لئه، سٺيون ڪيئن نه هونديون.

وڏو تون هئين ڪو، وڏيرن لئه ڪنڊو،
حڪومت ۽ لوڀين، لٽيرن لئه ڪنڊو،
ڪُهاڙيون هنيون تن، ڪٺيون ڪيئن هونديون،
سزائون تو سنڌ لئه، سٺيون ڪيئن نه هونديون.

مٽيءَ هن مٺيءَ لئي، ڪٽيئي قيد ڪيئي،
هئا انگ عضوا، سنگهر ۾ سڀيئي،
ڪرايون ڪڙين ۾، گٺيون ڪيئن نه هونديون،
سزائون تو سنڌ لئه، سٺيون ڪيئن نه هونديون.

ڪڏهن جيل ٿاڻا، ڪڏهن ڪورٽن ۾،
بُرن بي وڙن جي، هٿان هن وطن ۾،
لڱن تي جهليون تو، لٺيون ڪيئن نه هونديون،
سزائون تو سنڌ لئه، سٺيون ڪيئن نه هونديون.

هتي جيڪي فاضل ۽ ”سرويچ“ سچا،
اهي ۽ انهن جا، سڀئي ٻار ٻچا،
ڌڳيون تن جي بت تي، بٺيون ڪيئن نه هونديون،
سزائون تو سنڌ لئه، سٺيون ڪيئن نه هونديون.