حـسـاب اُبـتـو
هِن مُلڪ جو هَلي پيو، هر هڪ حساب اُبتو.
سوڌي سوال جو ڀي جُڙندئي جواب اُبتو.
لنگهي ويو لنگهي کان، ليڊر لٻاڙ ۾،
لافي جي لفظ لفظ جو لب ولباب اُبتو.
انصاف جي جڳهه تي، آهي انڌيرنگري،
رشوت وٺڻ کان پوءِ، جج جو جواب اُبتو.
قانون قيد ٿي ويو، وڙهندو وڪيل ڇا تي،
ڪورٽ جي ڪيس وارو، ڪاغذ ڪتاب اُبتو.
چـﺂٻول چـﺂطرف ٿيو، رستن تي ٿي ويا رونشا،
محبوب مُنهن تي جڏهن، اوڍيو نقاب اُبتو
موڙي مروڙي مذهب، ماڻهو مُلن مُنجهايا،
هرهڪ خطيب جو ٿيو، خطبو خطاب اُبتو.
آيا هُتان جي تڙجي، تن کي پناهه ڏيڻ جو،
پئجي ويو ڳچيءَ ۾، ساٿي ثواب اُبتو.
قاتل ۽ چور ٺڳ سڀ، ميمبر وزير ٿي ويا،
چرخو سڄو چلي پيو، عالي جناب اُبتو.
ماڻهن جي ننڊ ويئي، گهر گهر ۾ گوڙ هُل آ،
راڳي ڇڏيو آ ڇيڙي، رنگ و رباب اُبتو.
مڪتب ۾ ماستر جي، مت ئي منجهامجي وئي،
ڏٺئين جو نئين نسل کي، ملندڙ نصاب اُبتو.
”سرويچ“ ساڻ سانگيءَ گڏجي غزل لکيو هي،
تنهن ڪري ڏئي پيو تن کي آمر عذاب اُبتو.