جت نه پهرا پيار تي
اچ ته ڪنهن اهڙي طرف، اي ناز ور نڪري هلون.
جت نه پهرا پيار تي، ۽ جت نه جذبن تي جَهلون.
جت نه چاهت تي چڪاسون، چوڪسيون ۽ چئون پُڇون،
جت نه دل کي دل کان، ٽوڙڻ جون ڪري ڪو اٽڪلون.
جت نه روحاني رهاڻين تي، هجي ڪا روڪ رنڊ،
جت هجن پنهنجون متل، موضوع به موضوع محفلون.
جت نه تنهنجي منهنجي وچ ۾، ڪو هجي ويٺل وچيون،
جو جدائي جون جڙيل دلين کي پاڙهي جدولون.
جت نه معصومن منن جون، مرضيون ماريون وڃن،
جت وتن بي خوف گهمندا، مينڌرا ۽ موملون.
مهل بي مهليون ملاقاتون، جتي هر مند ۾،
جت نه پنهنجي ميل ميلاپن، جون وٺجن موڪلون.
جت هجي ممڪن مڙوئي، نانءَ نه ناممڪن سَندو،
پاڻ ٻئي ٻاريون ڪي ويهي، محبتن جون مشعلون.
جت نه سڪ وندن مٿي، ”سرويچ“ سوري جي سزا،
ات هلي معراج واريون، ماڻيون ڪي منزلون.