شهداءُ جو سلسلو آ
محبوب مرتضيٰ جا قاتل بچن بچن پيا،
دگران شينهن ورڪر، پوءِ ڀي نچن نچن پيا،
اهڙي جيئڻ کان سچ پچ، سرويچ يار سنڌ جا،
گهر گهر گهٽيون ۽ ماڻهو، تڙپن پچن پچن پيا.
محبوب مرتضيٰ جا قاتل، بچي ڀڄي نه سگهندا،
سو ڏينهن پري نه آهي، لاشا سندن نه لڀندا،
غنويٰ جي رهبريءَ ۾، رهزن سان ويڙهه ٿيندي،
جوڌا جوان هي سڀ، للڪار ساڻ لڙهندا.
محبوب مرتضيٰ جي، رت جي ڦـُڙي ڦـُڙي جو،
چڪتو حساب وٺبو، عُضوي جَڙي جَڙي جو،
قاتل بچي نه سگهندين، آهي وچن اسان جو،
سو ساٿي نه مير جو آ، مارڻ ڪنان مُڙي جو.
غنويٰ جو قافلو آ، منزل تي ڄاڻ پهتو،
شهداءُ جو سلسلو آ، منزل تي ڄاڻ پهتو،
غنويٰ ۽ فاطمه جي، غور و فڪر جي اڳيان،
نزديڪ فاصلو آ، منزل تي ڄاڻ پهتو.
غنويٰ ۽ فاطمه سڀ، ڏونگر ڏري ڇڏينديون،
خوشحال سنڌ ساري، بلڪل ڪري ڇڏينديون،
ساٿين جو ساٿ هوندو، ڪوڙن جا ڪنڌ ڀڃبا،
پرمار ملڪ مان سڀ، پيڙهي پري ڇڏينديون.
غنويٰ ۽ فاطمه سان، ”سرويچ“ ساٿ ڏيندا،
ظالم جي هڏ هڏ کي، ڀوري ڀڃي ڇڏيندا،
ڳڀرو هي جُنگ جوڌا، جابر سان جنگ جوٽي،
انصاف ۽ امن جا، پرچم هتي اڏيندا.