پاڻ ته سادا سُودا آهيون
پاڻ ته سادا سُودا آهيون، پنهنجو وس نه چارو يارو
پاڻ ته ٻالا ڀولا آهيون
پاڻ ته ٻوڙا گونگا آهيون
پنهنجا هٿ ۽ پير به ڪارا، ٻوٿ به پنهنجو ڪارو يارو،
پاڻ به ڪيئي ماڻهو آهيون، ماڻهو تن جا پنڌ پري.
ديس وڃائي ويٺاسين ۽ دوست وڃائي ويٺاسين،
دوست وڃائي خوب ڪيوسين، ويرين ۾ واڌارو يارو،
پاڻ ته سادا سُودا آهيون. پاڻ ته ٻالا ڀولا آهيون،
پنهنجو وس نه چارو يارو.
پنهنجا ڀونگا پنهنجون ڀيڻيون، پنهنجا ڀاڻا ڀورا ڀورا،
ڪنهن پر پنهنجو سمجهون هاڻي، قمبر ۽ ڪامارو يارو،
پاڻ ته ٻالا ڀولا آهيون، پاڻ ته ٻوڙا گونگا آهيون،
پنهنجو وس نه چارو يارو.
پنهنجو دادو ٺٽو ناهي، پنهنجو شاهه نواب به ناهي،
پنهنجو کسجي پاڻ ڪنان ويو، جهانگارو باجارو يارو،
پاڻ ته سادا سُودا آهيون، پاڻ ته ٻالا ڀولا آهيون،
پنهنجو وس نه چارو يارو.
ڪڇ ڪراچي پنهنجي ناهي، بُلڙي ڊگهڙي پنهنجي ناهي
جاتي ۽ جهمپير جهڏي تي، لُچن جو لامارو يارو
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيون، پاڻ ته ٻوڙا گونگا آهيون،
پنهنجو وس نه چارو يارو.
پنهنجون پاڙون پٽجن پييون، پنهنجو هاڻي ڪونه رهيو آ،
ٽنڊو ڏندو ڍورو نارو، سن سکر سامارو يارو،
پاڻ ته ٻوڙا گونگا آهيون، پاڻ ته سادا سُودا آهيون،
پنهنجو وس نه چارو يارو.
ٿر جبل ڀي پنهنجو ناهي، لاڙ اتر ڀي پنهنجو ناهي،
پو به اسان وٽ کِل خوشيون ۽ تاڙين جو وسڪارو يارو،
پاڻ اڀومي ماڻهو آهيون، پاڻ ته ٻالا ڀولا آهيون،
پنهنجو وس نه چارو يارو
پنهنجون هاڪون ساکون وييون، سڀ ڪجهه ٻيڙيءَ ٻوڙ کڻي ويا،
هو ڏس ٻيڙيءَ ٻوڙ کڻي ويا، ٻج ٻني ٻيجارو يارو،
پاڻ ته انڌا ٻوڙا آهيون، پنهنجو وس نه چارو يارو،
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيون.
پنهنجي ڪکن پکن ۾ اڄ، پاڻ مٿي هت پلپل آهي،
مار مصيبت مارو يارو، ٿڪ بُجو کانگهارو يارو،
پاڻ ته ٻوڙا گونگا آهيون، پنهنجو وس نه چارو يارو،
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيون.
سُکن ڪارڻ سِڪي سِڪي، سانگي سانگ ڇڏي ويا پنهنجو،
سنڌيءَ سنڌيءَ جي آ سر تي، سورن جو سانگهارو يارو،
پاڻ ته ٻالا ڀولا آهيون، پنهنجو وس نه چارو يارو.
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيون.
ڪي پيا جيلن منجهه جلن ۽ ڪن تي ڏنڊا ٻيڙيون ڏنڊ،
سُهڻن سُهڻن ساٿيئڙن تي، ڦٽڪي جو وسڪارو يارو،
پاڻ ته جڏا ماڻهو آهيون، پنهنجو وس نه چارو يارو،
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيون.
جيڏو سنڌي ماڻهو اڄ ڪلهه، ڪاهل آهي ڪانئر آهي،
ايڏو ٻيو شل ڪونه ٿئي، ڪٿ قومن ۾ ڪانيارو يارو،
پاڻ ته ٻوڙا گونگا آهيون، پنهنجو وس نه چارو يارو،
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيون
قومن پنهنجي قوميت کي، ڪنڌ ڪپائي قائم رکيو،
پنهنجي عملن تي ته اچي ٿي، اُلٽي ۽ اوڪارو يارو،
پاڻ ته ٺلها ماڻهو آهيون، پنهنجو وس نه چارو يارو،
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيون.
ڪيڏو ڪُٽيا ڌڪيا آهيون، ڪيڏو وڍيا وڪيا آهيون،
پو به ڏينهان ڏينهن آهي پنهنجي، وِڪري ۾ واڌارو يارو،
پنهنجا هٿ ۽ پير به ڪارا، ٻوٿ به پنهنجو ڪارو يارو،
پاڻ به ڪهڙا ماڻهو آهيو.