شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ساهڙ کي سڏ

ساهڙ کي سڏ

سير ۾ سڏڙا سڻي، ساهڙ سچا سينگار ور!!
مِل مران مهراڻ ۾ ٿي، ماهرو ميهار ور!!

دؤر دريا دهشتون ۽، داٻ دڙڪا دمبدم،
دل دکايل کي دلاسو، ڏي دلي دلدار ور!!

هيبتون ۽ هُل هنگامان، هيڪلي هِت هَٿ هڻان،
هؤل هر هنڌان هزارين، هوت هينئڙي هار ور!!

وس وسيلا ويا ولهيءَ جا، واٽ تي واڳون وڙهن،
ونجهه ويا سڀ وير ۾ وو! واهرو وينجهار ورَ!!

جر جهجو جهاڳڻ ڪنان، جت جان جيءُ جانب جڏو،
جام جڪڙيا جانوَر اُت، جانِ جا جونجهار ور !!

ڪار ڪارونڀار ڪڙڪا، ڪا ڪنڌي ڪانهي ڪُنن،
ڪَرَ لَهو ڪوڪون ڪريان، ڪامل ڇڏي ڪم ڪار ور!!

سيءُ سيارو سخت سڙڪا، سِڪ سڄڻ سهڻا سندءِ،
سُڪ ڪيو سنڌ سنڌ سارو، سور ۾ لهه سار ور!!

تيز تند تِک ۾ به توڏي، تانگهه تاڻي ۽ تـڻان،
تن توائي ته به تُرهي ڌاران، تران تک تار ور!!

لوڙهه ۾ لالڻ لُڙهان، ۽ لاش تي لُهڙون لکين،
لوڏيا لُڙ لعل لِڱ لهرين، ڪيس لاچار ور!!

مئي متي مهراڻ ۾، موجن منجهايم منورا،
مهر مُئيءَ تي ڪر مٺا، ماکيان مٺا منٺار ور!!

وَس ويو ۽ ويا وسيلا، واءُ وريو واههَ وئي،
واڳ واري وير ۾ وو! واهرو وَر يارَ ور!!

آب اونهون، انت کان، اولون ٿي اُجهيَس اول ۾،
اَهڏ اوڙاهن ۾ او! اَڀرن اجها آڌار ور!!

مُنهن مٿو ۽ ماس مئيءَ جو، مڙهه مٽيءَ ۾ ويا ملي،
پير، هٿ، هڏ، چم هينئون، واديءَ ۾ وکريا وار ور!!

غمزده غلطان غم ۾، غرق غوطن ڪئي غريب،
غرض ناهم غير جو، غمگين ڏي غمخوار ور!!

چؤطرف چاري چُغل چارا، چُڪا چوڪس چڪاس،
چت مٿي چڻڪن چڙا، چيريَس چڙين چونگار ور!!

پُور پريَن پيچ پاتو، پهچڻو پئڙو پرار،
پهچ پوري ٿي پيارا! پئي پوي پوڪار ور!!

نينهن جي ناتي نمائي، ننگ نانگيءَ جو نِيو،
نير نيڻن مان نچوئي، نت نماڻي نار ور!!

ڪم ڪچي سان رات ڪاري، قهر ڪارونڀار ڪُن،
ڪر ڪمينيءَ تي ڪرم، ڪامل قمر ڪوهيار ور!!

سير ۾ ”سرويچ“ سان سيڻهه نه ساٿي ساڻ ڪو،
سوڙهه سختيءَ ۾ سگهو، سائينم سچا سردار ور!!