شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

موج ڀريو مهراڻ مجيدي

موج ڀريو مهراڻ مجيدي

اُستادن استاد، مجيدي
فڪرن ۾ فولاد، مجيدي
طبيعت ۾ آزاد، مجيدي
ٻاروچو اولاد، مجيدي،
نعرا نعرا ناد، مجيدي،
علم رکيو آباد، مجيدي،
مريم ۽ ارشاد مجيدي،
جڳن تائين ياد، مجيدي.
مٺڙو محمد خان مجيدي، ماڻڪ موتي داڻو هو،
ملڻو کلڻو رلڻو رانجهن، راڄن جو سو راڻو هو.

سنڌوءَ جو سينگار، مجيدي،
جملن جو جونجهار، مجيدي،
اکرن جو انبار، مجيدي،
ماڻهو مڻيادار، مجيدي،
شعرن جو شهڪار، مجيدي،
مٽيءَ جي مهڪار، مجيدي،
تريو تانگها تار، مجيدي.
يارن جو هو يار مجيدي
مٺڙو محمد خان مجيدي، ماڻڪ موتي داڻو هو،
ملڻو کلڻو رلڻو رانجهن، راڄن جو سو راڻو هو.
پنهنجو مَٽ هو پاڻ، مجيدي،
رکندو هو ڪل ڄاڻ، مجيدي،
موج ڀريو مهراڻ، مجيدي،
سنڌين جو سرواڻ، مجيدي،
هيرو، هيرن کاڻ، مجيدي،
ياد اچي پيو هاڻ، مجيدي،
آزادي اُهڃاڻ، مجيدي،
چانڊوڪيون چانڊاڻ، مجيدي،
مٺڙو محمد خان مجيدي، ماڻڪ موتي داڻو هو،
ملڻو کلڻو رلڻو رانجهن، راڄن جو سو راڻو هو،

ڏيئا ڏيئا ڏات، مجيدي،
ليئا ليئا لات، مجيدي،
وائي وائي وات، مجيدي،
مور نه کاڌي مات، مجيدي،
پرهه ڦٽي ڀرڀات، مجيدي،
تن من تنهنجي تات، مجيدي،
ڳائي هر ڪا ذات، مجيدي،
قاتل لاءِ ڪات، مجيدي،
مٺڙو محمد خان مجيدي، ماڻڪ موتي داڻو هو،
ملڻو کلڻو رلڻو رانجهن، راڄن جو سو راڻو هو.

ڌرتي جو هر نام، مجيدي،
پيار سندو پيغام، مجيدي،
گهيڙ گهٽيون هر گام، مجيدي،
جهاڳون جهاڳين جام، مجيدي،
دشمن جي لا دام، مجيدي،
صبح توڙي شام، مجيدي،
ويڙهاڪو وريام، مجيدي.
مٺڙو محمد خان مجيدي، گل رخ ۽ گلفام مجيدي،
ملڻو کلڻو رلڻو رانجهن، راڄن جو سو راڻو هو.

پيريءَ ۾ هو جوان، مجيدي
شاعر عاليشان، مجيدي
آزادي اعلان، مجيدي
شعر ادب جو شان، مجيدي
دردن جو درمان، مجيدي
لاکيڻو لاثان، مجيدي
جذبا ۽ جولان، مجيدي
اعليٰ هو انسان، مجيدي
مٺڙو محمد خان مجيدي، وانگين جو واکاڻو،
ملڻو کلڻو رلڻو رانجهن، راڄن جو سو راڻو هو.

سوڀارو ”سرويچ“، مجيدي
ڀونءِ سان ڀيچو ڀيچ، مجيدي
پيار جو پختو پيچ، مجيدي
جهاڳيو ڪڇ ۽ ڪيچ، مجيدي
ڪيٽيءَ کان ڪشمور، مجيدي
ڪارونجهر جي ڪور، مجيدي
محفل جو هو مور، مجيدي.
مٺڙو محمد خان مجيدي، ماکي جهڙو ماڻهو هو،
ملڻو کلڻو رلڻو رانجهن، راڄن جو سو راڻو هو.


1 اپريل 2004ع تي محمد خان مجيدي جي پهرين ورسيءَ جي موقعي تي پڙهيو ويو.