پليجو پنڌ ۾ آهي
سُڪل سنڌو وهائڻ لاءِ، پليجو پنڌ ۾ آهي،
لڳل لاهور وارن کي، ڪو، ڪُوڪو ڪنڌ ۾ آهي.
پڪاريندو هو پاڻي لاءِ، اچي پيو عزم اوچي سان،
سمايل سڪ سنڌو جي، سندس سنڌ سنڌ ۾ آهي.
نڪو ڪو ڊيم هت ٺهندو، نڪو ڪئنال ڪو وهندو،
اهائي هام حق جي هُن، هنئي هر هنڌ ۾ آهي.
يزيدي ياد تازي اڄ، ڪري حاڪم هَچارو پيو،
ڪتو ڪرنل هو ڪرسي لاءِ، انڌو ٿيو انڌ ۾ آهي.
پويتر پاڪ پاڻي لا، وڏي واڪي اچي وڙهندو،
ڪڏهن موري، ڪڏهن مڪلي، ڪڏهن مانجهند ۾ آهي.
هڻيو هر ديهه ۾ ڌرڻا، چوي هر چوڪ تي بيٺو،
پليتو سنڌ جو پاڻي، ڀلا ڇو بند ۾ آهي.
سدائين ڳالهه سچ جي تي، رهيو ثابت قدم هر دم،
ها غيرت سنڌ جي ڪيڏي، ته غيرت مند ۾ آهي.
مٺو مهراڻ جي موجن ۾، ويو ٿي مست ايڏو آ،
نه اهڙي موج ۽ مستي، ڪا ماکي منڌ ۾ آهي.
حرامي ڦر وڏيري جو، نه ڪوئي لانگ مارچ ۾،
لٽيرو سنڌ جو لوسي، لِڪو پيو هنڌ ۾ آهي.
ڪبا پاڻي مٿي جهيڙا، ڪريو ميڙا ٿيو ڀيڙا،
سڄي تحريڪ جي طاقت، ٻڌي ۽ ٻنڌ ۾ آهي.
کپن ٿا ڊيم جي آن کي، ته رهندو ڪونه پاڪستان،
اها چُڻ ڀُڻ اهو چرچو، ته رستي رند ۾ آهي.
نه مُڙندا مُوڙ ڪنهن تي هي، نه هٽندا پير هڪ پُٺتي،
فولادي سگهه ڏسو ڪيڏي ته هر فرزند ۾ آهي.
سونهاري سنڌ جو سوڍو، سگهو ’سرويچ‘ سوڀارو،
نه جهڙس جُنگ جوڌو ٻيو، ڪو ايشيا کنڊ ۾ آهي.
[محترم رسول بخش پليجي پاران ڪالاباغ ڊيم خلاف سکر کان ڪراچي تائين ڪيل لانگ مارچ دؤران لکيو ويو ۽ ٺٽي شهر ۾ لانگ مارچ جي جلسي ۾ پڙهيو ويو.]