شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

خزانا کيٽ مان نڪتا

خزانا کيٽ مان نڪتا

ڀلن جي ڀيٽ لئه نڪتس، ته آئين ڀيٽ مان نڪتا.
خوشيءَ جا ڄڻ ته منهنجي جي لئه، خزانا کيٽ مان نڪتا.

ڇپر کڻندي نظر جڏهين مُبارڪ مُنهن مٿي پيم،
ته ڪر لشڪر، سِجن چنڊن، جا چمڪي چيٽ مان نڪتا.

جڙاءُ ۽ جوڙجڪ جڏهين، ڏٺم تنهنجي ته ڏندن جي،
ته سمجهيم ڪي سچا موتي، سپن جي پيٽ مان نڪتا.

اچي اچرج ۾ ويا ماڻهون، ته آيو ڪير آهي هيءَ؟
اچڻ جنهن جي جا احوالا، اُها اُپٻيٽ مان نڪتا.

صديون ”سرويچ“ گذرن ته به، سُخن تنهنجا سدا جيئرا،
مٽيءَ جي مهڪ مان مهڪي ۽ رڱجي ريٽ مان نڪتا.