شاعري

ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

ھي ڪتاب سنڌ جي عوامي شاعر سرويچ سجاولي جي شاعريءَ جو مجموعو آھي. سرويچ سجاولي صاحب جو ھي مجموعو غزلن، نظمن، گيتن، وأين، ڪافين ۽ ڪجھھ محبوب شخصيتن کي ڏنل ڀيٽا وارن شعرن تي مشتمل آھي، جيڪي وقت بوقت سرويچ جي اندر مان اڀري اکرن جي صورت وٺي ڪورن ڪاڳرن تي ظاھر ٿيا. سرويچ سجاولي جي شاعري، سنڌ جي شعور جي علامت، قومي حقن لاءِ اُٿندڙ آواز ۽ طبقاتي ڦُرلُٽ جي خلاف احتجاج جو سگھارو آواز آھي. سندس شاعري ۾ نه رڳو پنھنجي وطن، پر ان جي پورھيتن، ڪمين ڪاسبين، ھارين، نارين، عورتن، ٻارن، ٻڍن، جي اھنجن، ايذائن ۽ سورن جي ڳالھ ڪيل آھي، پر انھن جو درمان به ڏسيل آھي. ۽ بي باڪي ۽ دليريءَ سان پنھنجي حقن کي ڇني وٺڻ جي واٽ به ڏسيل آھي. سرويچ جي شاعري فڪري حوالي سان قومپرست ترقي پسند ۽ جمهوريت پسند فڪر جي ترجماني آھي.
Title Cover of book ٻئي ڪنڌيون مهراڻ جون

پُنَهلَ پَنڌ ۾ تون، ٿِجئين ٻانهن ٻيلي.

پُنَهلَ پَنڌ ۾ تون، ٿِجئين ٻانهن ٻيلي.
اَچان پيئي توڏي، اَڪيلي، اَڪيلي.

لَڳي لُوههَ ڪوسي، لَڪَن مَنجهه لٽڪان،
سَندءِ ڀَر وَسي تي، برن ۾ پَئي ڀَٽڪان،
کَنيمَ پاڻ سان ڪا، نهَ سَرتي سَهيلي،
پُنهلَ پَنڌ ۾ تون، ٿجئين ٻانهن ٻيلي.

رُلان رائي ۾ پَئي، سَڄا ڏينهن راتيون،
جَبَلَ جي جُهريَن ۾، ڏِيان جامَ جهاتيون.
ڇَڏيَم هوتَ تولَئه، حَرم ۽ حَويلي،
پُنهلَ پَنڌ ۾ تون، ٿجئين ٻانهن ٻيلي.

جَبَلَ جون ته جاڙون، جهلينديون نَه مونکي،
هي پٿريون پرينءَ کان، پلينديون نهَ مونکي.
پيلَ نيش نينهن جي آ، نَڪَ ۾ نَڪيلي،
پُنهلَ پَنڌ ۾ تون، ٿجئين ٻانهن ٻيلي.

سَفَرَ مَنجهه ”سرويچ“، سورهيه سَٻرَ ٿي،
سَڄڻ جي ته پويان، سُران سينڌ ڀَر ٿي.
پُڄي مَنَ وَڃان آئون آويلي، سويلي
پُنهلَ پَنڌ ۾ تون، ٿجئين ٻانهن ٻيلي.