ڇا حاصل؟
ستائي بيڪسن کي هِت، ڀلا مارڻ، مان ڇا حاصل،
ستمگر کي سقيمن جا، اَجها ٻارڻ، مان ڇا حاصل.
جڏهن مشڪل ته ٿي پئي، اَدا! انسان لئه ماني،
ته پوءِ ڪنهن وڏ وڏيري کي ڪتن ڌارڻ، مان ڇا حاصل.
نه جي توکان پُڄي ڪو ڪم، ته پوءِ آسرو ڏيئي،
اجايو ڪن اڙيا تن جو گلو گارڻ، مان ڇا حاصل.
نڪا آ، سير ۾ ساڃهه، نڪو سڙهه پڻ سلامت تو،
ڀلا اهڙي ڀڳل ٻيڙي اُتي تارڻ، مان ڇا حاصل.
وٺي ڌيءَ جوءِ گڏ جاهل، پنڻ پُٽ پير وٽ آيو،
ڀلا اهڙي، اڙي ڀورا! رسم پارڻ مان ڇا حاصل.
جڏهن شوهر جي خدمت لئه آ، راڻي ڪونج ڪنڌ گهر ۾،
ته پوءِ ڪنهن رن طوائف سان، گُهمڻ گهارڻ، مان ڇا حاصل.
رضائن تي رهو راضي، نه رب سان دم رسڻ گهرجي،
عجيبن ري اچن عيدون، انهي وارڻ مان ڇا حاصل.
ڏسي مشڪل نه ٿي ماندو، سدا ”سرويچ“ صابر ٿي،
غمن ۾ بزدلن وانگي همت هارڻ، مان ڇا حاصل.